We spreken met Esra Broekhof, ouder van de Spoorzoeker. In dit interview vertelt zij over het contact met de school, de band die haar kinderen opbouwen met de leerkracht, over hoe school en ouders samen zorgen dat een kind zich kan ontwikkelen.
Hoe ervaar jij het contact met de leerkracht? Heel erg goed. Een paar jaar geleden ging de school tijdelijk naar een andere locatie. Toen zag je dat de hele school digitaal ging en daarmee ook wat laagdrempelig werd. Omdat ze een tijdje op zo’n grote afstand zaten moesten zij manieren vinden om met ouders te kunnen communiceren. Dat ging via verschillende kanalen: via klasbord, kun je foto’s vinden van wat ze gedaan hebben. Als er zaken spelen dan mailt de juf ook vaak en sommige juffen of meesters sturen wekelijks een mail over bijvoorbeeld het huiswerk of andere belangrijke zaken. Dat is heel prettig. Ook als je een gesprek wilt aanvragen, reageren zij snel en kun je vaak dezelfde week nog terecht.
Wat vertelt jouw kind over zijn of haar dag? Dat is heel verschillend want ik heb er drie! Renzo, de oudste, is heel enthousiast dus die vertelt meestal wel wat. Maar meestal helpt klasbord wel om het gesprek wat op gang te brengen. Dan vertel ik wat ik heb gezien en dan vertellen ze vanzelf verder over wat er in de klas is gebeurd. Ook voor het slapen gaan vraag ik eventjes hoe hun dag was. Maar het komt niet altijd vanzelf!
Vertelt hij dan over wat hij meemaakt of hoe de dingen gaan in de groep? Ik krijg eigenlijk altijd van alles te horen. Renzo vertelt over wat hij leuk vond, zijn broer vaak over wat hij juist niet leuk vond. De jongste broer is weer meer van welke kinderen leuk waren, en wie stom waren. Het is dus maar net welk kind ik neem.
Wat merk je aan hem hoe de leerkracht met hem om gaat? Zijn er dingen die terugkomen, die je opvallen? Ik krijg eigenlijk altijd positieve verhalen terug. Wat ik heel vaak terug krijg is dat juf Denise een stevige vertrouwensband met de klas heeft. Kinderen vertellen veel tegen haar. Als er iets speelt op social media dan weet zij dat ook meteen en kan zij er met kinderen over praten. Ik vind het heel bijzonder dat er zo’n goede band is tussen de juf en de klas en dat er dingen bespreekbaar worden gemaakt. Juf Denise heeft ook nog dezelfde hobby als Renzo dus dat is voor hem helemaal geweldig. Zij klimmen allebei, boulderen heet dat. Hij komt haar op de woensdagmiddag dus ook wel eens tegen. Hij heeft echt een heel goede band met haar.
Je vertelde net iets over die goede band. Hoe merk je dat thuis? Renzo is een open boek, die vertelt alles. Mijn andere twee kinderen zijn echt compleet anders. De middelste heeft veel meer behoefte aan duidelijkheid en structuur. Die heeft het veel meer over dingen die goed of slecht gingen in de klas vanuit een objectief standpunt waarbij Renzo veel meer gevoelig is voor de sociale verhouding in de klas.
Hoe ga je om met wat je kind vertelt, hoe werkt dat dan tussen jouw en de leerkracht? Als hij vertelt dat ergens mee zit dan is het bij Renzo zo dat ik hem stimuleer om daar zelf met de juf over te praten. Bij de middelste zoon is dat wat lastiger. Soms mail ik de docent, maar vaak ga ik samen met hem naar de docent om te kijken of we samen tot een oplossing kunnen komen. Zo is bij ieder kind anders wat je insteek is.
Heb je het gevoel dat hoe jullie eigen pedagogisch klimaat in huis overeen komt met dat van de school? Ja, op heel veel punten wel. Van die dingen als groente en fruit, dat vind ik ook heel belangrijk dat het wordt gestimuleerd. Omgaan met social media: vind ik ook fijn dat daar aandacht aan wordt besteed. Daarbij zie ik dat wij dezelfde uitgangspunten hebben. Dat zijn kleine praktische voorbeelden… Als je mij vraagt wat het pedagogisch beleid precies is op de school vind ik dat moeilijk te omschrijven.
Misschien kun je wel omschrijven hoe jij vindt hoe de school een zodanige sfeer in de groep creëert dat jij en jouw kinderen zich er zo thuis voelen? Het staat of valt met de mensen die er werken, ik moet zeggen dat die allemaal prettig zijn.
Hoe zorgen zij daar op de Spoorzoeker dan voor? Door mij op de hoogte te houden. Ik vind het altijd verbazingwekkend dat na een paar weken les, zij al door hebben hoe mijn kind in elkaar zit. Daar spreekt een stukje ervaring uit maar toch mooi dat ze dat zo snel door hebben.
Heeft de school één lijn? Het gevoel van sfeer, over gehoord worden? Op sommige punten wel, bijvoorbeeld pesten, daar is een programma voor. Ik merk ook dat als het niet werkt, dat er een specialist van buiten komt die er bij wordt gehaald om met de klas aan de slag te gaan. Renzo is in groep 6 vaak met buikpijn naar school gegaan, in groep 7 heeft de school dat goed aangepakt en was zijn buikpijn weg. Dat is echt goed aangepakt. Fijn dat school soms aangeeft: wij hebben de expertise niet maar we zorgen er voor dat het in orde komt.
Hoe zorgt de school dat jouw kind krijgt wat hij /zij nodig heeft? En aansluitend bij wat je net al vertelde, heb je nog een ander voorbeeld? Wat ik heel goed vind is 4xwijzer. Dat is dat ze in een thema werken en dat ieder daar zijn eigen opdracht in kan uitzoeken en daardoor met zo veel plezier iets maakt en stiekem heel veel leert. Dus iedereen leert met hetzelfde thema, op zijn eigen manier en dat zorgt voor veel plezier bij de kinderen. De oudste zit nu al advies aan de jongste te geven: ‘nu zit je in groep 4 en mag je meedoen met 4xWijzer. Kies maar voor de doe-dingen, dat is echt iets voor jou!’ Mijn jongste is echt een doener, die krijgt dus al adviezen over welke taken slim zijn om op te pakken.
