Esther van Dijk is moeder van Frans, die net naar de middelbare school is gegaan en van Guus, die bij juf Daisy in groep 4 van Ons sbo zit. Esther: ‘Guus speelt het liefste buiten, maar zo nu en dan hoor ik terug hoe zijn  dag op school was. Dan heeft hij punten verdiend door goed te luisteren of vertelt hij met wie hij ruzie heeft gehad, maar hij komt altijd vrolijk thuis.’

Hoe ervaar je het om je kind op deze school te hebben?

Ik vind ’t heel fijn. Zeker ook omdat ik niet de onrust heb dat de kinderen tussen de middag vrij zijn. Voor Guus biedt dat duidelijkheid en structuur. Op Ons sbo is tijd en aandacht voor de kinderen en wat ik minstens zo belangrijk vind: ik heb een beter beeld gekregen van het niveau van mijn kinderen en wat ze later voor vervolgopleiding kunnen kiezen. Voor mijn oudste was het heel moeilijk in te schatten omdat hij sociaal emotioneel behoorlijk achterloopt ten opzichte van zijn leeftijd. Het klimaat op school en het gedrag van de leerkracht heeft hem zichtbaar doen groeien. De jongste is faalangstig, maar hij krijgt ook veel steun van de leerkrachten en van de logopediste en de fysiotherapeut hier op school, waardoor hij zich heel fijn en vrij voelt.

Wat vertelt je zoontje thuis over school?

Hij vertelt bijvoorbeeld dat hij bezig is geweest met rekenen of welk boekje hij heeft gelezen, maar ook dat de juf tegen hem zei dat hij fouten mag maken, dat hij daarvan leert. Ik hoor ook geregeld dat hij wordt gestimuleerd vanuit wat hij wel kan in plaats van gecorrigeerd op wat hij niet kan. Toppie, toppie schouderkloppie noemen ze dat op school. Ik merk dat Guus daardoor groeit.

Hoe ervaar je het contact met de leerkrachten?

Het contact is heel goed, ze zijn gemakkelijk te bereiken en ik kan altijd wel even een gesprek hebben over hoe het gaat. Dat contact is niet alleen op school, ook via de mail kan ik al veel delen en vragen stellen. Ik heb de luxe dat ik de tijd heb om de kinderen zelf te brengen en te halen. Als ze altijd met de bus zouden moeten, zou ik de mogelijkheid om persoonlijk contact met de leerkrachten te hebben, missen. Maar ook van de andere ouders hoor ik terug dat ze het heel fijn vinden hoe gemakkelijk ze iedereen kunnen aanspreken op school, dus dat doen ze hier heel goed.

Sluit jouw opvoeding aan op hoe de school jouw kind benadert?

Ik vind van wel. We werken samen heb ik het gevoel. Soms krijg ik in een gesprek iets te horen over het gedrag van Guus waar ik thuis ook wel iets mee kan. Guus heeft duidelijkheid nodig en niet te veel keuzemogelijkheden. Dan weet hij waar hij aan toe is. Daar werken ze hier op school voortdurend aan en ik merk dat ik daar thuis profijt van heb als ik op dezelfde manier daarmee omga. Verschillen van mening over opvoeding zijn er zelden. Bij mijn oudste was het wel eens moeilijk, omdat we elkaar niet echt begrepen. Maar nu ervaar ik alleen maar een positieve houding en verloopt de communicatie voortreffelijk. En als we eens ergens van mening over verschillen, komen we daar altijd wel uit.

Hoe zorgt de school dat Guus krijgt wat hij nodig heeft?

Door wat er aan thema’s aangeboden wordt voor de verschillende vakken, zien ze waar ze meer aandacht aan moeten geven bij Guus. Hij had bijvoorbeeld moeite met zijn motoriek toen hij met rekenen met blokjes moest schuiven. Toen hebben ze voor hem een andere oplossing bedacht. Ook heeft hij moeite om letters aan elkaar te schrijven. Als het niet lukt, zoeken ze naar een andere aanpak die wel werkt. En wat de sociale kant betreft, heeft hij hulp gekregen om ook eens met andere kinderen te spelen dan de groep die hij zelf steeds opzocht. Uiteindelijk heeft dat geholpen. Hij vindt het nu prima en voelt zich minder snel afgewezen.

Recommended Posts